Córka lasu

Jako dziecko uwielbiałam baśń „Dzikie Łabędzie” spod pióra Hansa Christiana Andersena. To właśnie na jej podstawie powstała książka „Córka lasu” napisana przez nowozelandzką pisarkę Juliet Marillier. Od czasu, kiedy ujrzałam ją w zapowiedziach, nie mogłam doczekać się lektury. Czy jednak udało jej się spełnić moje oczekiwania? 

Zarys fabuły

Główną bohaterką powieści jest Sorcha, najmłodsza córka Lorda Columa, jego siódme dziecko. Dziewczynka wraz z sześcioma starszymi braćmi wychowuje się na ukrytych wśród rozległych lasach ziemiach. Życie dzieci toczy się radośnie i beztrosko, przynajmniej do czasu, aż ich ojciec nie postanawia ponownie się ożenić. Jego wybranką jest piękna Lady Oonagh, której jednak prawdziwym pragnieniem jest nie nowy mąż, a prawdziwa i niepodzielna władza. Kobieta jest gotowa pozbyć się każdego, kto mógłby kiedykolwiek stanąć na jej drodze.  

Moja opinia i przemyślenia

Lektura „Córki lasu” jest niezwykłą ucztą wyobraźni. To fantastyka z prawdziwego zdarzenia. Myślę, że to wręcz niesamowite, w jak genialny sposób można zainspirować się krótką baśnią i stworzyć na jej podstawie pełen szczegółów, mitów i legend, niezwykle barwny, fantastyczny świat. 

Akcja powieści toczy się na tle wczesnośredniowiecznej Irlandii, pełnej magii i przeróżnych waśni. Pisarce udało się zbudować cudowny klimat i napięcie trzymające i napięcie, które dawkuje przez ponad sześćset stron swojej historii. Jej mocną stroną są również bohaterowie, których charakterystyka jest bogata w szczegóły i pełna. Niejednokrotnie potrafią zaskoczyć czytelnika, a sama Sorcha bez trudu zyskała moją sympatię. 

„Córki lasu” to jednak nie tylko same pomysły i doskonała fabuła. To również świetny warsztat literacki. Książkę, mimo jej objętości, czyta się niezwykle szybko, lekko i przyjemnie. Z łatwością można sobie wyobrazić wszystko to, o czym opowiada Autorka. Juliet Marillier nie zapomniała również o głębi ludzkich uczuć, karuzeli emocji i wielu ważnych wartościach. 

Wygląda na to, że nad książką rozpływam się samych „achach” i „ochach”, ale wierzcie lub nie, naprawdę jest tego warta. Na pewno zajmie miejsce na półce wśród moich ukochanych tytułów. 

Podsumowanie

Ogromnie cieszę się, że „Córka lasu” to dopiero pierwszy tom cyklu „Siedmiorzecze”. Lektura była wyborna i nie mogę się już doczekać kolejnych części serii. Juliet Marillier napisała książkę, która porywa czytelnika do swojego świata i nie wypuszcza aż do ostatnich stron. To powieść, dla której warto zarwać noc, nawet gdy rano trzeba udać się do pracy. Tytuł polecam z całego serca wszystkim osobom kochającym fantastykę i baśnie. To wyborna uczta wyobraźni. 

Dziękuję!